คุณหมิง

ถนบาคาร่า นนี้...ไปคุณหมิง ๙ ลาก่อนอีนางตัวดี และสาวงามกระดั๊กกระด้อ

Posted by มัชฌิมาปกร , ผู้อ่าน : 347 , 08:18:19 น.
หมวด : รถยนต์
พิมพ์หน้านี้

ถนนนี้...ไปคุณหมิง ๙ ลาก่อนอีนางตัวดี และสาวงามกระดั๊กกระด้อ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๕๓ ตื่นแต่เช้าเช่นเคย เก็บข้าวของออกจากห้อง รับประทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารของโรงแรม อาหารเช้าของโรงแรมแต่ละแห่งก็ดูเหมือนจะยังไม่ชินสำหรับรับแขกบ้านแขกเมือง เพราะแม้จะมีหลากหลาย แต่ก็ไม่มีอาหารอินเตอร์ไว้รองรับสำหรับบางท่านที่ไม่ถูกปากถูกใจ แต่ผมก็กินได้ทุกอย่าง กินกันตาย คือเราไม่รู้ว่าเขาทำอาหารรสชาติแบบธรรมดา จืด ๆ บาคาร่า เป็นปกติอยู่แล้ว หรือเขาลืมปรุงกันแน่ หลังจากรับประทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยก็ออกจากโรงแรม เรามีเวลานิดหน่อย สำหรับแวะตลาดสดที่เมืองเชียงรุ้ง การเดินตลาดนี่เป็นเรื่องที่ผมชอบมาก ตลาดสดจะแสดงถึงวัฒนธรรมแห่งการกินของบ้านนั้นเมืองนั้น และเราจะได้เห็นสิ่งต่าง ๆ หลากหลาย บ้านเมืองจะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพรรณธัญญาหารหรือไม่ ก็ต้องเดินเข้าตลาดสด ตลาดสดที่เรามานี้ ก็กว้างใหญ่พอสมควร แบ่งโซนผักอยู่ต่างหาก ด้านนอกนั้นขายผลไม้อยู่หลายเจ้า และมีข้าวโพดต้มขายด้วย ก็ซื้อกันไป ส่วนด้านในนั้นมีผักต่าง ๆ มากมาย ยิ่งเดินชมยิ่งเพลินใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อได้เห็นผักทั้งสดและใหม่ น่าซื้อหาไปปรุงอาหารเป็นยิ่งนัก อดใจเกือบไม่ไหว เดินไปเรื่อย ๆ เจอมุมของเครื่องเทศ หรือเครื่องปรุ่งอาหารที่มีกลิ่น แต่บางคนไม่ชอบอาหารที่ใส่เครื่องเทศ แต่ตอนเด็ก ๆ พ่อชอบทำให้กิน มันหอมและอร่อยดี มีเครื่องเทศนานาชนิดแบบว่าสารพัน อยากได้อะไรคงจะมีหมด บาคาร่า แต่เราไม่รู้จักเท่านั้นเอง พืชผักที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่งคือ เห็ด มีบางคนขายเห็ด เป็นที่น่าสนใจว่าเห็ดของเขาดอกใหญ่มาก น่าจะเป็นเห็ดโคน เพราะดูลักษณะแล้ว มีทั้งแบบตูมซึ่งรากยาว และแบบบานดอกใหญ่ อยากจะซื้อจนคันไม้คันมือ เพราะเอาไปทำอาหารคงอร่อยไม่เบา แต่ก็ได้แต่มองและเดินเลี่ยงไป ผ่านมาถึงร้านขายถั่วงอก ที่เชียงรุ้งนี่เขางอกถั่วได้อย่างมีศิลปะมากเลย เพราะมันไม่เหมือนถั่วงอกบ้านเรา แต่มันเป็นเส้นยาวเหมือนเส้นหมี่เลย มีถั่วหลายชนิดที่ใช้งอก ดูน่ากินจริง ๆ ผักอื่น ๆ ก็งามดีจริง มาเมืองสิบสองปันนา คุนหมิง ได้รับประทานอาหารที่ปรุงจากผักสด ๆ มากมาย มิน่าละ คนจีนถึงได้มีสุขภาพดีและอายุยืน เพราะได้มีอาหารดีและยาดี ร้านขายพวกเนื้อ หมู ไก่ อาหารสดพวกนี้จะถูกแบ่งไว้อีกด้านหนึ่งโดยเฉพาะ จัดเป็นระเบียบเรียบร้อย ร้านขายผลไม้อยู่ตรงทางเข้า มีลูกท้อ แอ๊บเปิล องุ่น สับปะรด ราคาก็ไม่แพงนัก เห็นบางคนซื้อผลไม้มาด้วย เราต้องเดินทางกลับในวันนี้ แต่ถึงกรุงเทพในวันรุ่งขึ้น เดินออกมาขึ้นรถ เจอร้านอาหารเช้าของเมืองเชียงรุ้ง มีการนั่งรับประทานกันแบบง่าย ๆ และดูน่าอร่อย วิถีชีวิตของคนเราบางทีไม่ต้องยุ่งยากอะไรมาก และสุดแท้แต่ใครจะถือว่าเรื่องไหนเป็นสาระสำคัญ เมื่อครบจำนวนแล้ว รถก็เคลื่อนขบวนออกจากเมืองเชียงรุ้ง เมืองเชียงรุ้งนี่เอง มีเขื่อนกั้นแม่น้ำโขง ซึ่งเป็นสถานที่ต้องห้าม ไม่ได้รับาคาร่า บอนุญาตให้เข้าไปในเขตนั้น ด้วยเหตุผลกลใดทางการจีนก็ไม่ได้แจ้งไว้ มีเพียงแต่ไกด์จีนที่บอกเราว่า น่าเสียดายที่ไม่อาจเข้าชมเขื่อนกั้นแม่น้ำโขงที่เมืองเชียงรุ้งได้ รถวิ่งมาถึงด่านราว ๙ โมงกว่า ฝนก็ตกลงมาอีกครั้ง เมื่อเราผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองจีนแล้วก็มารอตรงทางออก เพราะฝนตกไปไหนไม่ได้ และต้องรอให้รถบัสจีนผ่านด่านมาด้วย แต่บางคนอาจจะอยากเข้าห้องน้ำ เขาก็เดินกางร่มเดินไปเข้าตรงตรวจคนเข้าเมืองทางเข้า เพราะเราไม่สามารถย้อนกลับไปเข้าห้องน้ำตรงด่านทางออกได้อีก มีไกด์ลาวมารอรับเราอยู่หลายคน แต่น้องขิงไม่ได้มา ป้ามาลีเห็นน้องไกด์ลาวคนหนึ่งถือร่มคันใหญ่เหมือนร่มที่เขากางชายหาดมาอันหนึ่ง เธอก็รีบเข้าร่มเดินตามเขาไป น้องคนนั้นก็แบกร่มคันใหญ่จนตัวโก่งเดินพาป้ามาลีไป สักพัก ป้ามาลีก็เดินกลับมาพร้อมมีน้องบาคาร่า คนนั้นกางร่มมาส่งให้ถึงที่ ผมก็เลยถามว่า “ป้าไปไหนมาครับ” “ไม่รู้ เห็นเขาเดินไป ป้าก็เดินตาม” “อ้าวป้าไม่รู้เหรอ ว่าเขาไปเข้าห้องน้ำ” “เปล่า ป้าก็นึกว่าเขาจะไปไหนกัน” “น่าสงสารคนกางร่มให้ป้านะครับ บาคาร่า สาวงามกระดั๊กกระด้อ” ป้าแกก็ตลก ขำอยู่ตรงนั้นแหละ เห็นมีคนกางร่มให้ ป้าก็รีบจองร่มเลย มีรถกอล์ฟและรถแท็กซี่มารออยู่ตรงนั้นด้วย คนไทยมีมารยาทมากครับ จะไปอยู่ท่าเดียว เขาบอกให้รอ เห็นรถอะไรก็จะขึ้นหมด รถกอล์ฟเขาก็ต้องเสียตังค์นะครับป้า จนรถเมล์เลื่อนมา เราก็ได้ขึ้น และไปเปลี่ยนรถเป็นบัสของลาวข้างหน้า ตอนขนของนี่ก็ชุลมุนกันน่าดูน่าชม เพราะของแต่ละคนมันเพิ่มมากกว่าเดิม ๒ เท่า จากกระเป๋าใบเดียว ก็มีสัมภาระเพิ่มเติม ไม่ว่าจะกล่องขนม ของฝาก อันโน้นอันนี้ จำกันไม่หวาดไม่ไหว คนขับรถลาวก็มาขนของให้จนหมด แล้วค่อยไปเลือกกันอีกทีตอนลงเรือ ช่วงเปลี่ยนรถนี่อง คุณยายลินจงได้หลงไปขึ้นรถบัสคันอื่นเสียเรียบร้อย ป้ามาลีก็เดินตามไป ดีที่เขาห้ามไว้เสียก่อน ช่วงหลัง ๆ นี่เริ่มเก็บอาการกันไม่ค่อยอยู่นะครับ ผู้สูงวัยทั้งหลาย มากันวันแรกนี่วางมาดกันดี ๆ ทุกคน ความมาแตกตอนวันสุดท้าย แล้วก็ไปแซวกันบนรถเมล์ ป้ามาลีกับป้ามาลานี่ ตอนที่ไปฟังเขาบรรยายขายมีด เจอตอนฮา บาคาร่า ๆ นี่ป้าจะโยนมาให้ผมหมด เช่น เขาบอกว่า “เวลาใช้มีขูดนี่ให้ชักขึ้นชักลง ไม่ใช่ชักเข้าชักออกแบบนี้” ป้าก็ขำนะ แต่ทำไมมาชี้หน้าผมละครับ แล้วเขาบอกว่า มีดพวกนี้ภาษาจีนมีชื่อว่ามีด “ไต่จู๋” ไม่รู้จะเอาฮากันไปถึงไหน (แต่ชื่ออย่างนี้จริง ๆ ครับ) ขากลับนี่ป้ามาลีป้ามาลา และป้าลินจงเลยมีจุดอ่อนให้ผมแซวมาโดยตลอด ดังได้กล่าวมาแล้วว่าถนนที่ลาวนั้น สร้างด้วย ๓ ชาติ ชาติที่ฝากผลงานไว้จนทำให้ชาวลาวรู้จักแม้กระทั่งชื่อของบริษัทผู้สร้างคือ ชาติไทย นั่นเอง ไกด์ลาวทั้งสองคน พูดถึงเรื่องถนนทั้งขาไปและขากลับว่าถนนช่วงที่ชำรุดมากที่สุด คือถนนที่บริษัทผู้รับเหมาคนไทยสร้าง ระยะทาง ๕๐ กม. พี่ไทยเอ้ย จะทำให้เสียชื่อ ทำในเมืองไทยก็ได้ ขามาสงสัยผมมัวแต่หลับ เลยไม่เห็นสภาพถนน ขากลับนี่จึงรู้ซึ้งจริง ๆ เราแวะรับประทานอาหารที่ร้านอาหารไทยในนครหลวงน้ำทาบาคาร่า เหมือนจะกลัวว่าจะกลับถึงด่านห้วยไซไม่ทัน รีบกินริบไปกัน จนไปถึงด่านประมาณบ่าย ๔ โมงกว่า ขนของลงจากรถแล้ว มีบริการมาลากของถึงที่ คราวนี้เป็นระเบียบหน่อย คนลงเรือไป ของก็มีคนขนไปให้ ดีที่เมืองไทยตอนนี้ฝนไม่ตก น้ำโขงมีปริมาณน้ำเพิ่มสูงขึ้นกว่าวันที่เรามา ก็เลยขนของสะดวกหน่อย แล้วก็ไปประทับตราผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองเชียงของของไทย เรียบร้อยแล้วก็เกิดการชุลมุนเรื่องกระเป๋าและข้าวของกันอีกครั้ง เพราะให้ขนไปเอง หรือใครจะจ้างให้ใครขนก็ตามสบาย แต่ว่า มันไม่มีที่จอดรถบัส ด่านเชียงของน่าจะมีการปรับปรุงพัฒนา จัดทำสถานที่สำหรับจอดรถ นี่เล่นจอดกันตรงข้างถนน แถมยังมีรถบรรทุกถ่านหินลิกไนท์ข้ามฟากมาอีก สวนกันแทบไม่พ้น แล้วทำให้ต้องขนของเดินไกลเพื่อไปขึ้นรถ อาหารเย็นจอดให้รับประทานกันตามอัธยาศัยที่อำเภอเทิง จังหวัดเชียงราย แต่ผมเหมาไก่ย่างกันไปแล้ว ตั้งแต่ตอนขึ้นรถที่เชียงของ รถวิ่งมาตามทางเรื่อย ๆ แวะส่งผู้โดยสารบ้าง ผมก็หลับมาโดยตลอด แต่ว่าเริ่มไม่แน่ใจว่าจะไปถึงที่ทำงานทันหรือไม่ ๒๙ กรกฏาคม ๒๕๕๓ ว่าแล้วเมื่อตื่นมาตอนเช้า ก็เริ่มรู้แล้วว่าจะต้องไปทำงานไม่ทันแน่ ใช้แผน ๒ คือต้องลงตรงหน้านิคมฯ แล้วนั่งมอเตอร์ไซรับจ้างเข้าไป ไปหาชุดเอาข้างหน้า ปรากฎว่าไปถึง ๘ โมงกว่า ๆ นิดหน่อย แล้วเอาชุดสำรองของพนักงานมาใส่ ทำงานไปพลาง ๆ ในวันนั้น เสร็จแล้วตอนเย็นก็กลับรถบริษัท เป็นไข้เป็นหวัดกันไป ๑ อาทิตย์เต็ม ๆ ตอนนี้ก็ยังมีอาการไอเล็กน้อย ยังไม่หายดี หวังว่าคงไม่ใช่ไข้หวัด ๒๐๐๙ หรอกนะครับ ขอขอบคุณเพื่อนร่วมทาง ป้า ๆ ลุง ๆบาคาร่า ทุกท่าน ซึ่งก็ได้แลกเบอร์ บอก URL กันไปบ้าง ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็ต้องบอกว่า จบโดยบริบูรณ์สำหรับ ถนนนี้ ...ไปคุนหมิง บ้านเขาเมืองเขาพัฒนากันแล้ว เหลือแต่บ้านเราเมืองเรา มัวแต่รบกันอยู่นั่นแหละครับ ไม่รู้จะชิงดีชิงเด่นกันไปถึงไหน ไปคุนหมิงถึงได้รู้ว่าเส้นทางนี้ อุดมไปด้วยไมตรี ความเป็นอยู่ วัฒนธรรม ทรัพยากรธรรมชาติ ตลอด ๖ คืน ๗ วัน ขอบคุณการมีชีวิตอยู่ ที่ได้บันทึกเรื่องราวอันเป็นความทรงจำที่ดีในครั้งหนึ่งของชีวิตที่ได้เกิดมา ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ได้อุปถัมภ์การอ่านผลงานของผมมาโดยตลอด เรื่องใหม่ บาคาร่า ที่ลงในวันนี้เช่นกันครับ